Święty Kasper del Bufalo to postać niezwykła. Znamy go przede wszystkim z jego ogromnego zapału misyjnego, niezwykłej gorliwości, oddania się do końca Bogu, by dla Niego pozyskać ludzi. Żył w okresie burzliwym, kiedy we Włoszech przechodziła fala ateizacji. Mimo tej rzeczywistości jaśniał odwagą i odpornością na trudności.

Moja przyjaźń z tym świętym rozpoczęła się w seminarium, gdzie dopiero uświadomiłem sobie, że jest ktoś taki jak św. Kasper. Już wcześniej szukałem jakiegoś świętego o imieniu Kacper, lecz nie udało mi się odnaleźć takiej osoby. Dopiero podczas kursu nowego życia, mającego miejsce Częstochowie u początku mojej formacji, znalazłem swojego patrona. Miejscem kursu okazał się budynek, któremu patronował św. Kasper. Było to dla mnie miłe zaskoczenie i wyzwanie by go poznać.

 Ów święty jawi się jako tytan pracy i doskonały krasomówca. Już w młodzieńczych latach życia odznaczał się nieprzeciętą pobożnością, wybijając się nad swych rówieśników. Mimo, iż otaczający świat nie rozumiał go, wręcz był opozycją względem niego, miłością pełną pokory pokonywał trudności. Stał się ofiarą miłości bliźniego, dobro brata wynosił nad własne, sam mówił: „chcę umrzeć w tej świętej służbie”. Całkowicie oddał się Bogu, ogołocił własną wolę. Inspiruje także dzisiaj. Mnie fascynuje szczególnie jego pokora, która otwierała mu drzwi ludzkich serc, jego walka o człowieka i gorliwość w miłości. Choć jest mało znany, nie dał o sobie zapomnieć. Przetrwało po nim jego dzieło: Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa. Jest niemożliwe zapomnieć o tym świętym, nie znać jego szczególnych rysów życia. To szczególny świadek w dzisiejszym świecie tego, że oddanie się Bogu to pewna droga do świętości.

Wszechmogący Boże prosimy Cię, za przyczyną św. Kaspra del Bufalo, abyś dał nam łaskę prawdziwego i autentycznego życia według Twojej woli.

kl. Kacper Goncerz ? rok II