Są takie chwile w życiu człowieka, w których ma niezłomne przekonanie, że już nic nie będzie takie jak wcześniej. Przykładowo młode małżeństwo dowiaduje się, że w ich rodzinie pojawi się wyczekiwane dziecko. Od tej chwili stają się rodzicami i już nigdy nie będzie tak jak wcześniej.

Momentem nieodwracalnej zmiany w życiu naszej wspólnoty roku V seminarium sosnowieckiego są święcenia diakonatu. Może dla naszych znajomych, przyjaciół z rodzinnych parafii nadal będziemy osobami w drodze do kapłaństwa, ale my dobrze wiemy, że pewne drzwi w naszym życiu zamykamy już nieodwołalnie.

Przyjmujemy święcenia diakonatu z radością, bo przecież tak długo czekaliśmy na tę chwilę. Każdy z nas na drodze swojego życia minął bardzo ostry zakręt. Nie wiemy, co nas czeka, ale ramię w ramię z Panem Jezusem idziemy naprzód.

Pewnego razu nasz ojciec duchowny ks. Remigiusz Lota powiedział nam, że w naszym dążeniu do kapłaństwa jesteśmy podobni do Izraelitów idących przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Po drodze byliśmy świadkami wielkich rzeczy, które uczynił w naszym powołaniu Pan Bóg. Każdy rok formacji seminaryjnej był dla nas oddzielnym epizodem w tej wędrówce. Pan Bóg nie szczędził nam różnych wyzwań. Dziś śmiało możemy powiedzieć, że tylko z Nim udało się nam wybrnąć z każdej próby i iść dalej, tak jak Izraelici przeszli przez Morze Czerwone suchą nogą. Seminarium dla kleryka jest jak pustynia, którą przemierzali Izraelici. To miejsce poznania siebie, swoich mocnych i słabych stron. Seminarium to szkoła zaufania Panu Bogu. Tak jak Izraelici mogli liczyć na mannę z nieba, która podtrzymywała ich siły i życie, tak i my doświadczaliśmy codziennie łask potrzebnych do kształtowania naszego powołania.

Dziś jak Izraelici stoimy nad brzegiem Jordanu i widzimy już krainę obiecaną nam przez Boga. Przyjmując święcenia diakonatu cieszymy się, że jesteśmy u celu naszej formacji. To jednak nie zwalnia nas z dalszej pracy nad sobą i dla innych, do których zostajemy teraz posłani. Niech zawsze towarzyszy nam gorliwość i ofiarność, której przykładem jest nasz ukochany Bóg, Jezus Chrystus. Niech wspiera nas Matka Boża, która z Jasnej Góry otacza nas zawsze swoją opieką.

Tekst: dk. Tomasz Zaleśny

Nowo wyświęceni diakoni otrzymali także swoje pierwsze dekrety, kierujące ich na roczną praktykę w parafiach, rozpoczynającą się od września i odbywaną równocześnie z ostatnim etapem kształcenia w Seminarium. Oto parafie, do których posłani zostali nowi diakoni:

dk. Paweł Cicirko ? parafia katedralna Wniebowzięcia NMP w Sosnowcu

dk. Przemysław Lech ? parafia Matki Bożej Bolesnej w Czeladzi

dk. Tomasz Sroczyński ? parafia św. Barbary w Sosnowcu

dk. Paweł Stec ? parafia św. Katarzyny w Będzinie Grodźcu

dk. Mateusz Wróbel ? parafia św. Maksymiliana w Olkuszu

dk. Tomasz Zaleśny ? parafia św. Andrzeja w Olkuszu