Końcówka roku akademickiego to w seminarium tradycyjnie czas żniw. Nie tylko dla wyświęcanych, zarówno diakonów, jak i prezbiterów, ale dla całej wspólnoty.

Właśnie takie szczególnie świąteczne momenty ukazują nam – młodszym klerykom – sens naszej czterowymiarowej (duchowej, intelektualnej, pastoralnej i ludzkiej) formacji i to, że warto czekać. Można bez większego ryzyka napisać, iż dla tych chwil warto czekać, a główni bohaterowie święceń to dla nas „chodząca motywacja”. Oto ci, którzy razem z nami, „ramię w ramię” zmagali się z trudnościami, a także wyzwaniami, dzielili nasze smutki, ale i radości otrzymują niezmywalne znamię oraz szczególne dary Ducha Świętego do pełnienia w Chrystusowym Kościele zadań związanych z funkcjami: kapłańską, królewską i prorocką.

W tym roku na prezbiterów, podobnie zresztą jak na diakonów, w naszym sosnowieckim kościele wyświęcono sześciu młodych mężczyzn. Przez rok diakoni: Paweł Cicirko, Przemysław Lech, Paweł Stec, Tomasz Sroczyński, Mateusz Wróbel i Tomasz Zaleśny, a od dziś już prezbiterzy rozpoczynają w pełni sprawowanie sakramentów.

Gospodarzem świeceń była tradycyjnie katedra, a przełomowa i na zawsze pozostająca w pamięci msza przyciągnęła liczne grono najbliższych naszych bohaterów – rodziny, przyjaciół, proboszczów rodzinnych parafii oraz wielu innych kapłanów.

W okolicznościowej homilii Ksiądz Biskup Grzegorz Kaszak podkreślił rolę kapłana jako „człowieka modlitwy”, nawiązując w ten sposób do słynnych słów Papieża Polaka, wypowiedzianych przez Niego na początku pontyfikatu: „Teraz będę musiał się dużo modlić”. W Roku Miłosierdzia niech szczególnie mocno wybrzmiewa modlitwa Koronką do Bożego Miłosierdzia – najlepszy ratunek dla dusz grzechem skalanych –  zaznaczył Nasz Pasterz.

Niedziela – Uroczystość Zesłania Ducha Świętego to czas celebracji święceń we wspólnotach parafialnych naszych nowych księży. Prosimy o modlitwę za nich oraz o nowe i liczne powołania do naszego seminarium.

Tekst: kl. Karol Goc

Zdjęcia: kl. Adam Rogal