Święty Stanisław Kostka żył w drugiej połowie XVI wieku. Pochodził ze szlacheckiej rodziny. Jako młody chłopiec został wysłany przez rodziców do szkoły w Wiedniu. Tam ciężko zachorował. Kiedy został uzdrowiony przez Maryję, usłyszał głos powołania do zakonu. Młody Staś udał się pieszo do Rzymu, do nowicjatu. Kilka miesięcy po złożeniu ślubów zakonnych Stanisław zmarł, mając niespełna 18 lat.

Święty Stanisław słysząc głos Boga, który wezwał go do służby w zakonie, dążył do tego, aby zrealizować powołanie. Nie mógł jednak tego zrobić bez zgody rodziców. Zdecydował się na długą i wyczerpującą drogę, aby wstąpić do zakonu. Stanisław okazał się przez ten swój czyn wielką odwagą. Udając się do Rzymu nie wiedział, co go tam spotka. Jednakże chęć służby Bogu była silniejsza od przeciwności. Jego odwaga imponuje mi osobiście. Przed wstąpieniem do seminarium też nie wiedziałem, jak to będzie zostać klerykiem. Wchodziłem w nieznaną mi rzeczywistość. Podczas wakacji przed pierwszym rokiem natrafiłem na książkę mówiącą o św. Stanisławie. Jego życie umocniło mnie w decyzji. I mimo, iż dalej nie wiem, co mnie czeka, to wiem, że razem ze św. Stanisławem podejmę zadanie, jakie przygotował dla mnie Bóg.

Święty Stanisławie, patronie dzieci i młodzieży. Ty będąc młodym chłopcem zapragnąłeś odważnie służyć Bogu, wstępując do zakonu jezuitów. Proszę Cię, abyś wypraszał w młodych ludziach ducha odważnego pójścia za głosem powołania Bożego, na wzór twojej życiowej drogi.

kl. Karol Pszonka ? rok V